သမိုင္း၀င္ စည္ရွည္တံတား ဘယ္သူဖ်က္
စည္ရွည္တံတာ မဖ်က္စီးမွီႏွင္႔ ဖ်က္သိမ္းေနပံု(ဓါတ္ပံု ဆူးဌက္)
ဒီႏွစ္ ၁၃၇၆ ခုႏွစ္ ကဆုန္ လျပည့္ေက်ာ္ ၆ ရက္ေန႔က
မႏၲေလးၿမိဳ႕တည္နန္းတည္တာ (၁၅၅) ႏွစ္ တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ပါ ၿပီ။ ဒီကေန႔
မႏၲေလးနဲ႔ အနီးတ၀ုိက္မွာ အင္း၀နဲ႔ အမရပူရေခတ္က ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအုံေတြနဲ႔
အတူ ရတနာပံု ေခတ္ရဲ႕ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအုံေတြ အမ်ားအျပား က်န္ရစ္ခဲ့ရ
ပါတယ္။
အမ်ားစုဟာ သာသနိက အေဆာက္အအုံမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္ျငား၊ ရတနာပံုေခတ္ရဲ႕
အေဆာက္အအုံေတြမွာ ၿမိဳ႕ျပဆိုင္ရာ အေဆာက္ အအုံ၊ ဧကရာဇ္ရဲ႕
က်ဳံးၿမိဳ႕႐ိုးျပာသာဒ္ နန္းေတာ္နဲ႔အေဆာင္အေယာင္ အေဆာက္အအုံမ်ား၊
အထိမ္းအမွတ္ဂူဗိမာန္မ်ား၊ သာသနိက အေဆာက္အအုံမ်ား ပါရွိတယ္။
ရတနာပံုေခတ္ အေဆာက္အအုံမ်ား အနက္ ၿမိဳ႕တည္နန္းတည္ သတၱဌာနမွာ ပါတဲ့
က်ဳံးၿမိဳ႕႐ုိး အပါအ၀င္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ကေတာ့ အထင္အရွား ပါပဲ။
က်ဳံးၿမိဳ႕႐ုိးနဲ႔ ၄၈ ရပ္ေသာ ျပာသာဒ္မွာ တံခါးႀကီးေတြပါတယ္။ တံခါးေတြမွာ
ဓာတ္တံခါး၊ မိတ္တံခါးေတြ ခြဲထားတယ္။
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ကေန တံခါးႀကီးေတြက တဆင့္ က်ဳံးကုိ ျဖတ္တဲ့ အခါမွာလည္း
တံတားႀကီးေတြ ရွိပါေသးတယ္။ တဘက္မွာတာ ၆၀၀ (၁ မိုင္ ၂ ဖာလံု ၅၅ ကိုက္)
ရွိၿပီး အျမင့္ ၂၇ ေပ ထု ၁၀ ေပရွိတဲ့ အုတ္ၿမိဳ႕႐ုိးႀကီးမွာ အလယ္ေခါင္
ဓာတ္တံခါးက ၄ ေပါက္ ေပ့ါ။ အေရွ႕ဘက္မွာ ဦးထိပ္တံခါး၊ ေတာင္ဘက္မွာ
ေက်ာ္မုိးတံခါး (မဂၤလာတံခါး)၊ အေနာက္ဘက္မွာ စည္ရွည္တံခါး၊ ေျမာက္ ဘက္ မွာ
ေလးသိန္းတံခါး တေပါက္စီ ရွိတယ္။ ျပာသာဒ္ဘံုက ၅ ဆင့္ပါ။ မလြယ္တံခါးေတြေပါ့။
မိတ္တံခါး တေပါက္စီရွိတယ္။ မိတ္တံခါးေတြက အေရွ႕ေျမာက္အရပ္က
စၿပီးေျပာရရင္ လြန္ကဲတံခါး၊ ေသာင္းၫြတ္ တံခါး၊ ကြ်န္း လံုးယူ တံခါး၊
ရန္နည္းတံခါး၊ ေၾကးမံုတံခါး၊ ထင္ရွားတံခါး၊ စည္သာတံခါး၊ မန္ဦး
တံခါးတို႔ပါပဲ။
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက ၁၂ ရပ္မွာ တံခါးေတာ္ ၁ ခုအတြက္ ၂၀၈၇၉ က်ပ္ ၂ မူး
ကုန္က်လို႔ ၁၂ ရပ္အတြက္ ၂၅၀၅၅၀ က်ပ္ ၄ မူး ကုန္က်ၿပီး ၄၈ ရပ္ ျပာသာဒ္မ်ား
အတြက္ ၄၃၉၄၈၅ က်ပ္ ၄ မူးကုန္ သတဲ့။ ဒီတံခါးႀကီးေတြမွာ ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ ညဥ့္ ၄
ခ်က္တီး (စက္နာရီ ၆ နာရီ) မွာ အလယ္ဓာတ္ တံခါးႀကီး ၄ ေပါက္ကို ပိတ္တယ္။
၀င္ခ်င္ထြက္ခ်င္ရင္ မလြယ္ေပါက္ မိတ္တံခါးေတြကပဲ လူတကိုယ္စာ အေပါက္ကေန
၀င္ရတယ္။ မလြယ္ေပါက္ မိတ္တံခါးေတြကို လည္း ညဥ့္ ၁ ခ်က္တီး (စက္နာရီ ၉ နာရီ)
မွာ ပိတ္တယ္။ တံခါးအားလံုးရဲ႕ ဖြင့္လွစ္ခ်ိန္က နံနက္ ၄ ခ်က္တီး (စက္နာရီ
မနက္ ၆) နာရီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ ဓာတ္တံခါး၊ မိတ္တံခါးႀကီးေတြ ကေန အက်ယ္ေပ ၂၀၀ ေက်ာ္ အနက္ ၁၅ ေပ
၀န္းက်င္ ရွိတဲ့ ေရက်ဳံးႀကီးကုိ ျဖတ္ဖို႔က ၄ မ်က္ႏွာမွာ တံတားႀကီးက ၅ စင္း
ရွိပါတယ္။ ၄ မ်က္ႏွာ အလယ္ရွိ ဓာတ္တံခါးႀကီး ၄ ေပါက္က တံတား ၄ စင္းနဲ႔
အေနာက္မ်က္ႏွာ ေတာင္ဘက္ အစြန္းမွာ ရွိတဲ့၊ မိတ္တံခါးျဖစ္တဲ့
ေၾကးမံုတံခါးမွာ တံတား တစင္းနဲ႔ စုစုေပါင္း ၅ စင္း ရွိတာပါ။
အလြယ္မွတ္ရင္း အေရွ႕မ်က္ႏွာ၊ ေတာင္မ်က္ႏွာနဲ႔ ေျမာက္မ်က္ႏွာရဲ႕
အလယ္တည့္တည့္မွာ တံတား ၃ စင္း ရွိၿပီး အေနာက္ မ်က္ႏွာမွာ တံတားႏွစ္စင္း
ရွိတာပါ။ ဒီေနရာမွာ အေနာက္မ်က္ႏွာက တံတား၂ စင္းရွိျခင္းက ေၾကးမံုတံခါး ေခၚ
အာဠ၀ီတံခါးဟာ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္းက ေဆြးမ်ဳိးေတာ္၊ မႉးႀကီးမတ္ရာ ေသနာပတိ
စစ္သူႀကီးတို႔ ေသလြန္ေသာ္..၊ ၿမိဳ႕အေနာက္ျခမ္းက သခၤ်ဳိင္းေတာ္မ်ားမွာ
ဖုတ္ၾကည္းျမႇဳပ္ႏွံ သၿဂႋဳဟ္ဖို႔ “မသာေတာ္” မ်ား ထုတ္ေဆာင္ရာ “အမဂၤလာ”
တံခါးအျဖစ္ သီးျခားထားရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ဳံးေတာ္ႀကီးကို ကူးျဖတ္တဲ့ တံတားႀကီးေတြက ကမ္းထိပ္ႏွစ္ဘက္မွာ
ခန္႔ညားတဲ့ အုတ္လက္ရန္း၊ အုတ္တုိင္မ်ားနဲ႔ အုတ္ခံု ထုိး ကမ္း၊ ကပ္ခံုမ်ား
ျဖစ္ၿပီး အလယ္မွာ ကြ်န္းတိုင္လံုး ကြ်န္းလက္ရန္း၊ အလြယ္တကူ
ျဖဳတ္သိမ္းႏိုင္တဲ့ နင္းၾကမ္း အရွင္နဲ႔ တံတားႀကီး မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ
နင္းၾကမ္းေတြကို ျဖဳတ္သိမ္းႏိုင္ေအာင္ အရွင္ျပဳလုပ္ထားတာက၊ အကယ္၍ ရန္သူမ်ား
လာေရာက္ရင္ ၿမိဳ႕တြင္း အလြယ္တကူ ၀င္လုိ႔ ထြက္လုိ႔ မရႏုိင္ဖို႔
စီမံထားတာပါ။
ဒါ့အျပင္ ဦးပုည စာထဲကလို “အုိင္ေရ န၀ရတ္ ႏႈန္းတႏၲီလို၊
ေရႊက်ံဳးဂမၻီကာရံသန္း၊ ျပည္ႀကီးမြန္ေတာ္ ကမန္းႏွင့္ ေရႊေတာင္ေရႊနန္း
က်က္သေရ၊ ေရႊေလာင္း ေရႊေလွေထြေထြယွက္၊ ေတေဇာ္ ေရႊခတ္ ေရလက္်ာရစ္ေခြ” ဆုိတဲ့
အတုိင္း ေရခင္းေတာ္ မင္းခမ္း မင္း နား မ်ား ဆင္ယင္က်င္းပရင္း
ျပည္ႀကီးမြန္ေဖာင္၊ ကရ၀ိက္ေဖာင္၊ ေရႊေလွေရႊေလာင္းေတြ က်ဳံးအတြင္း
လွည့္လည္ရင္လည္း တံတား ႀကီးေတြ အလယ္က သစ္သားနင္းၾကမ္း အရွင္ေတြကို
ျဖဳတ္သိမ္းထားရ တာပါ။
ဒီလုိ တင့္တယ္ ခမ္းနားတဲ့ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ က်ဳံးေတာ္၊
ၿမိဳ႕႐ုိးေတာ္ႀကီးေတြဟာ ပါေတာ္မူၿပီးေနာက္ အဂၤလိပ္ အစုိးရတပ္
သိမ္းပိုက္ၿပီး ေနာက္ ယိုယြင္း ပ်က္စီးလာတယ္။ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး အတြင္း
နန္းေတာ္ နန္းေဆာင္ေတြမွာ အဂၤလိပ္ စစ္တပ္ေတြ တပ္စြဲတယ္။ တန္ဖိုးရွိတာေတြ
ျဖဳတ္သိမ္းယူငင္တာေတြ ရွိလာတယ္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္ေတာ့ ဂ်ပန္တပ္က
ဗံုးႀကဲတာေရာ၊ မဟာမိတ္ စစ္တပ္က ၿမိဳ႕ျပန္ အသိမ္း တုိက္ခုိက္ၾကတာေရာေၾကာင့္
မီးေလာင္ ပ်က္စီးပါေလေရာ။
ျမနန္းစံေက်ာ္ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီး အပါအ၀င္ နန္းေဆာင္ေတြ မီးေလာင္
ျပာက်သြားတယ္။ ၿမိဳ႕႐ိုးႀကီးလည္း ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ ေပါက္ၿပဲ ၿပိဳပ်က္သြားတယ္။
၄၈ ရပ္ ျပာသာဒ္ေတြလည္း မီးေလာင္ကုန္တယ္။ တံတားႀကီးေတြလည္း ပ်က္စီး တာေရာ၊
ဖ်က္ဆီး ခံရတာ ေရာ ေၾကာင့္ မူလပံုစံ မရိွၾကေတာ့ဘူး။
ဒီလုိ ၿမိဳ႕႐ုိးပ်က္၊ က်ဳံးေကာ၊ တံတားက်ဳိး ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအလယ္က
နန္းေတာ္ႀကီး ေနရာမွာလည္း အုတ္ခံအတိသာ က်န္ရစ္ တာေပါ့။ လြတ္လပ္ေရး
ရၿပီးခ်ိန္မွပင္ အေထြေထြ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ျပည္တြင္း စစ္မီးေၾကာင့္
ဒီအပ်က္အစီးေတြ မျပင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေနာက္ပုိင္းမွာ ေျမာက္ပုိင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္၊ အေနာက္ေျမာက္တုိင္း
စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ေတြက နန္းတြင္းမွာ ဌာနခ်ဳပ္ ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး ရတနာပံု
ဧည့္ရိပ္သာ ကဲ့သို႔ေသာ ႏုိင္ငံအႀကီးအကဲမ်ား အတြက္ တည္းခုိရိပ္သာမ်ား တည္ရွိ
ျခင္းေၾကာင့္ ဦးထိပ္တံခါးက တံတား၊ ေက်ာ္မုိး (ေခၚ) မဂၤလာတံတား၊
အေနာက္ျပင္ လူေနရပ္ကြက္ႀကီးနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အာဠ၀ီ (ေခၚ) ေၾကးမံု တံတားေတြကို
မူလပံုစံအတိုင္း ျပဳျပင္တယ္။ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား အ၀င္အထြက္မ်ားတဲ့ ေက်ာ္မုိး
(ေခၚ) မဂၤလာ တံတားေပၚက ဘံုခုနစ္ဆင့္ ျပာသာဒ္ႀကီး အသစ္ျပန္လည္
တည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ တခ်ဳိ႕ အပ်က္အစီးနည္းတဲ့ ျပာသာဒ္မ်ား ျပန္လည္
ျပဳျပင္ခဲ့ပါတယ္။
ေျမာက္ဘက္ မ်က္ႏွာမွာရွိတဲ့ ေလးသိန္းတံခါးက တံတားႀကီးကုိ သံေဘလီ ယာယီ
တံတားအျဖစ္ကေန ၁၉၈၀ ေက်ာ္ ၀န္းက်င္ ေရာက္မွ မူလပံုစံအတုိင္း ျပန္လည္
တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့ မူလၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ ပံုစံ က်ဳံးကူးတံတားႀကီး ၅ စင္းအနက္
တံတားႀကီး ၄ စင္းဟာ ပံုစံ မပ်က္ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီအထဲမွာ
က်ံဳးအေနာက္ မ်က္ႏွာမွာရွိတဲ့ မဂၤလာရွိေသာ ဓာတ္တံတခါး “စည္ရွည္”
တံတားႀကီးကေတာ့ ကမၻာစစ္ႀကီး ေၾကာင့္ မီးေလာင္က်ဳိးပ်က္တဲ့ ပံုစံအတုိင္း
တည္ရွိေနဆဲပါ။ မူလအခ်ဳိး၊ မူလ အဂၤေတ၊ မူလအုတ္႐ုိးမ်ား အတိုင္း
တန္ဖိုးရွိစြာ အမွတ္ တရ က်န္ရစ္ခဲ့တာပါ။
ေနာက္ပိုင္း သာမန္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား လူၿပိန္းမ်ားက က်ဳိးပ်က္ေနတဲ့
စည္ရွည္ တံတားႀကီးကုိ လူေသေကာင္ ထုတ္တဲ့ အမဂၤလာ တံတား၊ တံတားပ်က္၊
တံတားက်ဳိးႀကီး ဆုိၿပီး အဲဒီ ၁၉ လမ္းနဲ႔ လမ္း ၈၀ ထိပ္ေရာက္ရင္ပဲ ေျဖဖ၀ါးက
ဖုန္မႈန္႔၊ နဖူးတို႔လုိတုိ႔၊ ဖီြဖြမ္နဲ႔ တံေတြး ေထြးလုိ႔ေထြး လြဲမွားစြာ
ေျပာဆုိၾကတယ္။ ပိုဆုိးတာက စည္ရွည္တံတားကို အမဂၤလာတံတား အျဖစ္ လြဲမွားစြာ
စာမ်က္ႏွာထက္ ေရးသားေဖာ္ျပၾကျခင္း ပါပဲ။
ဒီထက္ အဆုိးတကာ့ အဆုိးဆံုးကေတာ့ “ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္” အျဖစ္
ပညာရွင္အားလံုးက လက္ခံထားၾကတဲ့ စည္ရွည္ တံတားႀကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္
၀န္းက်င္က တဦးတေယာက္ (သို႔မဟုတ္) တဖြဲ႔တစည္းရဲ႕ တခ်က္လႊြတ္ အမိ္န္႔နဲ႔
နာရီမဆုိင္း အုတ္တစ၊ သဲတမႈန္႔ မက်န္ေအာင္ ထုိးေကာ္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္
ပါေတာ့တယ္။ အုတ္က်ဳိး အုတ္ပဲ့ အပိုင္းအစ ေတြကိုလည္း ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘး
တေနရာမွာ ေျမက်င္းထဲျမႇဳပ္၊ ေျမဖို႔ၿပီး “တစမွ်မက်န္” “ေျခရာလက္ရာ မပ်က္”
ေဖ်ာက္ဖ်က္ လုိက္ၾက တာပါပဲ။
ဒီလုိ အဖုိးတန္ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ကို ဖ်က္ဆီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ လက္စတံုးပစ္တာ
ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘယ္သူက ဘာအတြက္လဲ၊ ယဥ္ေက်းမႈဌာန ကဲ့သုိ႔ တာ၀န္ရွိသူေတြက
ဘာလို႔မကန္႔ကြက္ၾကတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အခုထိ ဘာသံမွ ထြက္မလာခဲ့တာလဲ။ ။
